Ομήρου Ιλιάδα' (Περιγραφή της ασπίδας του Αχιλλέα) - Χειρόγραφο Έργο Τέχνης - Μοναδικό

Ομήρου Ιλιάδα' (Περιγραφή της ασπίδας του Αχιλλέα) - Χειρόγραφο Έργο Τέχνης - Μοναδικό
Πρόκειται για Θαυμαστό Χειρόγραφο Έργο Τέχνης, με την περιγραφή της ασπίδας του Αχιλλέα έτσι όπως αναφέρεται στην Ιλιάδα του Ομήρου. Μοναδικό Χειροποίητο Αριστούργημα, Ιδανικό για Συλλέκτες.

Εξαιρετικό Χειρόγραφο που φέρει την Ραψωδία Σ΄, στίχους 478-607 το απόσπασμα της φημισμένης περιγραφής της ασπίδας του Αχιλλέα στην Ιλιάδα του Ομήρου. Είναι γραμμένο με κοντυλοφόρο και ακριλικά μελάνια, πάνω σε ειδικό χαρτί που μοιάζει με περγαμηνή, σε ελληνική μικρογράμματη μαργαριτόπλεκτη γραφή, βασισμένη σε στοιχεία της υστεροβυζαντινής περιόδου. Ο διάκοσμος είναι επίσης εξ' ολοκλήρου δουλεμένος στο χέρι.

Όπως κάθε χειρόγραφό μας έτσι και η Ασπίδα του Αχιλλέα είναι μοναδικό και ΔΕΝ επαναλαμβάνεται. Είναι μοναδικό διότι, αφενός είναι εξ' ολοκλήρου χειροποίητο και αφετέρου, η διάταξη του σχεδίου, ο διάκοσμος, οι διαστάσεις και οι χρωματικοί συνδυασμοί είναι πάντα διαφορετικοί. Ο καλλιτέχνης δεν επιθυμεί να αναπαράγει το ίδιο χειρόγραφο και ο αποδέκτης του είναι κάτοχος ενός μοναδικού έργου τέχνης.

Η πρωτότυπη υπογραφή του δημιουργού, ο τόπος και η χρονολογία γραφής του, καθώς και μια μικρή - στο χρώμα του χρυσού- σφραγίδα με έναν αιγόκερω, φέρονται πάνω στο χειρόγραφο.
Συνοδεύεται από ιδιόχειρο σημείωμα του καλλιτέχνη, στα ελληνικά και στα αγγλικά, που αναφέρει τα στοιχεία γραφής, τα υλικά, την πηγή του κειμένου, την πηγή έμπνευσης της διακόσμησης και όποιο άλλο στοιχείο κρίνει ο καλλιτέχνης απαραίτητο για την πληροφόρηση του αποδέκτη και την εγκυρότητα του χειρογράφου.

Η επιμονή στην πιστότητα γραφής, η χρήση παραδοσιακών υλικών, και η κοπιαστική δημιουργία κάθε χειρογράφου έχουν σαν αποτέλεσμα την πολύ περιορισμένη δυνατότητα παραγωγής, γεγονός που αναδεικνύει το χειρόγραφο αυτό έργο τέχνης σε πραγματικό απόκτημα και επένδυση για τους γνώστες της γραφής.

Το συγκεκριμένο κείμενο ή άλλο της αρεσκείας σας είναι δυνατό να παραχθεί σε διαφορετικό χειρόγραφο με διαφορετικό διάκοσμο, μέγεθος και χρωματικούς συνδυασμούς.

• Μοναδικό Έργο Τέχνης, Αριστούργημα της Γραφής
  
• Αποκλειστικά 1 Χειρόγραφο Διαθέσιμο
• Αντικείμενο Μεγάλων Διαστάσεων
• 100% Χειροποίητο
• Ελληνική Καλλιτεχνική Δημιουργία
• Φέρει Υπογγραφή & Σφραγίδα του Δημιουργού
• Πιστοποιητικό Ιδιόχειρο του Καλλιτέχνη
• Αντικείμενο Πνευματικής Αξίας - Συλλεκτικό

Σημείωση: Το χειρόγραφο δεν αποτελεί αντίγραφο παλαιού χειρόγραφου ούτε προσπαθεί να αποδώσει το ύφος των αυθεντικών χειρογράφων που έχουν διασωθεί.


Το κείμενο :

Ομήρου Ιλιάς, ραψωδία Σ΄, στίχοι 478-607

'' ποίει δὲ πρώτιστα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε
πάντοσε δαιδάλλων, περὶ δ᾽ ἄντυγα βάλλε φαεινὴν
τρίπλακα μαρμαρέην, ἐκ δ᾽ ἀργύρεον τελαμῶνα. 480
πέντε δ᾽ ἄρ᾽ αὐτοῦ ἔσαν σάκεος πτύχες· αὐτὰρ ἐν αὐτῷ
ποίει δαίδαλα πολλὰ ἰδυίῃσι πραπίδεσσιν.
ἐν μὲν γαῖαν ἔτευξ᾽, ἐν δ᾽ οὐρανόν, ἐν δὲ θάλασσαν,
ἠέλιόν τ᾽ ἀκάμαντα σελήνην τε πλήθουσαν,
ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα, τά τ᾽ οὐρανὸς ἐστεφάνωται, 485
Πληϊάδας θ᾽ Ὑάδας τε τό τε σθένος Ὠρίωνος
Ἄρκτόν θ᾽, ἣν καὶ Ἄμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν,
ἥ τ᾽ αὐτοῦ στρέφεται καί τ᾽ Ὠρίωνα δοκεύει,
οἴη δ᾽ ἄμμορός ἐστι λοετρῶν Ὠκεανοῖο.
ἐν δὲ δύω ποίησε πόλεις μερόπων ἀνθρώπων 490
καλάς. ἐν τῇ μέν ῥα γάμοι τ᾽ ἔσαν εἰλαπίναι τε,
νύμφας δ᾽ ἐκ θαλάμων δαΐδων ὕπο λαμπομενάων
ἠγίνεον ἀνὰ ἄστυ, πολὺς δ᾽ ὑμέναιος ὀρώρει·
κοῦροι δ᾽ ὀρχηστῆρες ἐδίνεον, ἐν δ᾽ ἄρα τοῖσιν
αὐλοὶ φόρμιγγές τε βοὴν ἔχον· αἳ δὲ γυναῖκες 495
ἱστάμεναι θαύμαζον ἐπὶ προθύροισιν ἑκάστη.
λαοὶ δ᾽ εἰν ἀγορῇ ἔσαν ἀθρόοι· ἔνθα δὲ νεῖκος
ὠρώρει, δύο δ᾽ ἄνδρες ἐνείκεον εἵνεκα ποινῆς
ἀνδρὸς ἀποφθιμένου· ὃ μὲν εὔχετο πάντ᾽ ἀποδοῦναι
δήμῳ πιφαύσκων, ὃ δ᾽ ἀναίνετο μηδὲν ἑλέσθαι· 500
ἄμφω δ᾽ ἱέσθην ἐπὶ ἴστορι πεῖραρ ἑλέσθαι.
λαοὶ δ᾽ ἀμφοτέροισιν ἐπήπυον ἀμφὶς ἀρωγοί·
κήρυκες δ᾽ ἄρα λαὸν ἐρήτυον· οἳ δὲ γέροντες
εἵατ᾽ ἐπὶ ξεστοῖσι λίθοις ἱερῷ ἐνὶ κύκλῳ,
σκῆπτρα δὲ κηρύκων ἐν χέρσ᾽ ἔχον ἠεροφώνων· 505
τοῖσιν ἔπειτ᾽ ἤϊσσον, ἀμοιβηδὶς δὲ δίκαζον.
κεῖτο δ᾽ ἄρ᾽ ἐν μέσσοισι δύω χρυσοῖο τάλαντα,
τῷ δόμεν ὃς μετὰ τοῖσι δίκην ἰθύντατα εἴποι.
τὴν δ᾽ ἑτέρην πόλιν ἀμφὶ δύω στρατοὶ ἥατο λαῶν
τεύχεσι λαμπόμενοι· δίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή,
ἠὲ διαπραθέειν ἢ ἄνδιχα πάντα δάσασθαι
κτῆσιν ὅσην πτολίεθρον ἐπήρατον ἐντὸς ἔεργεν·
οἳ δ᾽ οὔ πω πείθοντο, λόχῳ δ᾽ ὑπεθωρήσσοντο.
τεῖχος μέν ῥ᾽ ἄλοχοί τε φίλαι καὶ νήπια τέκνα
ῥύατ᾽ ἐφεσταότες, μετὰ δ᾽ ἀνέρες οὓς ἔχε γῆρας· 515
οἳ δ᾽ ἴσαν· ἦρχε δ᾽ ἄρά σφιν Ἄρης καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
ἄμφω χρυσείω, χρύσεια δὲ εἵματα ἕσθην,
καλὼ καὶ μεγάλω σὺν τεύχεσιν, ὥς τε θεώ περ
ἀμφὶς ἀριζήλω· λαοὶ δ᾽ ὑπολίζονες ἦσαν.
οἳ δ᾽ ὅτε δή ῥ᾽ ἵκανον ὅθι σφίσιν εἶκε λοχῆσαι 520
ἐν ποταμῷ, ὅθι τ᾽ ἀρδμὸς ἔην πάντεσσι βοτοῖσιν,
ἔνθ᾽ ἄρα τοί γ᾽ ἵζοντ᾽ εἰλυμένοι αἴθοπι χαλκῷ.
τοῖσι δ᾽ ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε δύω σκοποὶ εἵατο λαῶν
δέγμενοι ὁππότε μῆλα ἰδοίατο καὶ ἕλικας βοῦς.
οἳ δὲ τάχα προγένοντο, δύω δ᾽ ἅμ᾽ ἕποντο νομῆες
τερπόμενοι σύριγξι· δόλον δ᾽ οὔ τι προνόησαν.
οἳ μὲν τὰ προϊδόντες ἐπέδραμον, ὦκα δ᾽ ἔπειτα
τάμνοντ᾽ ἀμφὶ βοῶν ἀγέλας καὶ πώεα καλὰ
ἀργεννέων οἰῶν, κτεῖνον δ᾽ ἐπὶ μηλοβοτῆρας.
οἳ δ᾽ ὡς οὖν ἐπύθοντο πολὺν κέλαδον παρὰ βουσὶν
εἰράων προπάροιθε καθήμενοι, αὐτίκ᾽ ἐφ᾽ ἵππων
βάντες ἀερσιπόδων μετεκίαθον, αἶψα δ᾽ ἵκοντο.
στησάμενοι δ᾽ ἐμάχοντο μάχην ποταμοῖο παρ᾽ ὄχθας,
βάλλον δ᾽ ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
ἐν δ᾽ Ἔρις ἐν δὲ Κυδοιμὸς ὁμίλεον, ἐν δ᾽ ὀλοὴ Κήρ, 535
ἄλλον ζωὸν ἔχουσα νεούτατον, ἄλλον ἄουτον,
ἄλλον τεθνηῶτα κατὰ μόθον ἕλκε ποδοῖιν·
εἷμα δ᾽ ἔχ᾽ ἀμφ᾽ ὤμοισι δαφοινεὸν αἵματι φωτῶν.
ὡμίλευν δ᾽ ὥς τε ζωοὶ βροτοὶ ἠδ᾽ ἐμάχοντο,
νεκρούς τ᾽ ἀλλήλων ἔρυον κατατεθνηῶτας. 540
ἐν δ᾽ ἐτίθει νειὸν μαλακὴν πίειραν ἄρουραν
εὐρεῖαν τρίπολον· πολλοὶ δ᾽ ἀροτῆρες ἐν αὐτῇ
ζεύγεα δινεύοντες ἐλάστρεον ἔνθα καὶ ἔνθα.
οἳ δ᾽ ὁπότε στρέψαντες ἱκοίατο τέλσον ἀρούρης,
τοῖσι δ᾽ ἔπειτ᾽ ἐν χερσὶ δέπας μελιηδέος οἴνου 545
δόσκεν ἀνὴρ ἐπιών· τοὶ δὲ στρέψασκον ἀν᾽ ὄγμους,
ἱέμενοι νειοῖο βαθείης τέλσον ἱκέσθαι.
ἣ δὲ μελαίνετ᾽ ὄπισθεν, ἀρηρομένῃ δὲ ἐῴκει,
χρυσείη περ ἐοῦσα· τὸ δὴ περὶ θαῦμα τέτυκτο.
ἐν δ᾽ ἐτίθει τέμενος βασιλήϊον· ἔνθα δ᾽ ἔριθοι 550
ἤμων ὀξείας δρεπάνας ἐν χερσὶν ἔχοντες.
δράγματα δ᾽ ἄλλα μετ᾽ ὄγμον ἐπήτριμα πῖπτον ἔραζε,
ἄλλα δ᾽ ἀμαλλοδετῆρες ἐν ἐλλεδανοῖσι δέοντο.
τρεῖς δ᾽ ἄρ᾽ ἀμαλλοδετῆρες ἐφέστασαν· αὐτὰρ ὄπισθε
παῖδες δραγμεύοντες ἐν ἀγκαλίδεσσι φέροντες 555
ἀσπερχὲς πάρεχον· βασιλεὺς δ᾽ ἐν τοῖσι σιωπῇ
σκῆπτρον ἔχων ἑστήκει ἐπ᾽ ὄγμου γηθόσυνος κῆρ.
κήρυκες δ᾽ ἀπάνευθεν ὑπὸ δρυῒ δαῖτα πένοντο,
βοῦν δ᾽ ἱερεύσαντες μέγαν ἄμφεπον· αἳ δὲ γυναῖκες
δεῖπνον ἐρίθοισιν λεύκ᾽ ἄλφιτα πολλὰ πάλυνον. 560
ἐν δ᾽ ἐτίθει σταφυλῇσι μέγα βρίθουσαν ἀλωὴν
καλὴν χρυσείην· μέλανες δ᾽ ἀνὰ βότρυες ἦσαν,
ἑστήκει δὲ κάμαξι διαμπερὲς ἀργυρέῃσιν.
ἀμφὶ δὲ κυανέην κάπετον, περὶ δ᾽ ἕρκος ἔλασσε
κασσιτέρου· μία δ᾽ οἴη ἀταρπιτὸς ἦεν ἐπ᾽ αὐτήν, 565
τῇ νίσοντο φορῆες ὅτε τρυγόῳεν ἀλωήν.
παρθενικαὶ δὲ καὶ ἠΐθεοι ἀταλὰ φρονέοντες
πλεκτοῖς ἐν ταλάροισι φέρον μελιηδέα καρπόν.
τοῖσιν δ᾽ ἐν μέσσοισι πάϊς φόρμιγγι λιγείῃ
ἱμερόεν κιθάριζε, λίνον δ᾽ ὑπὸ καλὸν ἄειδε 570
λεπταλέῃ φωνῇ· τοὶ δὲ ῥήσσοντες ἁμαρτῇ
μολπῇ τ᾽ ἰυγμῷ τε ποσὶ σκαίροντες ἕποντο.
ἐν δ᾽ ἀγέλην ποίησε βοῶν ὀρθοκραιράων·
αἳ δὲ βόες χρυσοῖο τετεύχατο κασσιτέρου τε,
μυκηθμῷ δ᾽ ἀπὸ κόπρου ἐπεσσεύοντο νομὸν δὲ 575
πὰρ ποταμὸν κελάδοντα, παρὰ ῥοδανὸν δονακῆα.
χρύσειοι δὲ νομῆες ἅμ᾽ ἐστιχόωντο βόεσσι
τέσσαρες, ἐννέα δέ σφι κύνες πόδας ἀργοὶ ἕποντο.
σμερδαλέω δὲ λέοντε δύ᾽ ἐν πρώτῃσι βόεσσι
ταῦρον ἐρύγμηλον ἐχέτην· ὃ δὲ μακρὰ μεμυκὼς 580
ἕλκετο· τὸν δὲ κύνες μετεκίαθον ἠδ᾽ αἰζηοί.
τὼ μὲν ἀναρρήξαντε βοὸς μεγάλοιο βοείην
ἔγκατα καὶ μέλαν αἷμα λαφύσσετον· οἳ δὲ νομῆες
αὔτως ἐνδίεσαν ταχέας κύνας ὀτρύνοντες.
οἳ δ᾽ ἤτοι δακέειν μὲν ἀπετρωπῶντο λεόντων, 585
ἱστάμενοι δὲ μάλ᾽ ἐγγὺς ὑλάκτεον ἔκ τ᾽ ἀλέοντο.
ἐν δὲ νομὸν ποίησε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις
ἐν καλῇ βήσσῃ μέγαν οἰῶν ἀργεννάων,
ἐν δὲ χορὸν ποίκιλλε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις, 590
τῷ ἴκελον οἷόν ποτ᾽ ἐνὶ Κνωσῷ εὐρείῃ
Δαίδαλος ἤσκησεν καλλιπλοκάμῳ Ἀριάδνῃ.
ἔνθα μὲν ἠΐθεοι καὶ παρθένοι ἀλφεσίβοιαι
ὀρχεῦντ᾽ ἀλλήλων ἐπὶ καρπῷ χεῖρας ἔχοντες.
τῶν δ᾽ αἳ μὲν λεπτὰς ὀθόνας ἔχον, οἳ δὲ χιτῶνας 595
εἵατ᾽ ἐϋννήτους, ἦκα στίλβοντας ἐλαίῳ·
καί ῥ᾽ αἳ μὲν καλὰς στεφάνας ἔχον, οἳ δὲ μαχαίρας
εἶχον χρυσείας ἐξ ἀργυρέων τελαμώνων.
οἳ δ᾽ ὁτὲ μὲν θρέξασκον ἐπισταμένοισι πόδεσσι
ῥεῖα μάλ᾽, ὡς ὅτε τις τροχὸν ἄρμενον ἐν παλάμῃσιν 600
ἑζόμενος κεραμεὺς πειρήσεται, αἴ κε θέῃσιν·
ἄλλοτε δ᾽ αὖ θρέξασκον ἐπὶ στίχας ἀλλήλοισι.
πολλὸς δ᾽ ἱμερόεντα χορὸν περιίσταθ᾽ ὅμιλος
τερπόμενοι· δοιὼ δὲ κυβιστητῆρε κατ᾽ αὐτοὺς 604
μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον κατὰ μέσσους.
ἐν δ᾽ ἐτίθει ποταμοῖο μέγα σθένος Ὠκεανοῖο
ἄντυγα πὰρ πυμάτην σάκεος πύκα ποιητοῖο.

------------------------------------------------------

Η Μικρογράμματη Μαργαριτόπλεκτη Γραφή

Η μικρογράμματη γραφή εμφανίστηκε τον 9ο μ.Χ. αιώνα (μέχρι τότε ήταν κεφαλαιογράμματη) και διαδόθηκε ευρέως από τον 11ο έως τον 15ο. Ουσιαστικά αυτή την εποχή μορφοποιήθηκαν τα χαρακτηριστικά της γραφής που αργότερα καθιερώθηκε στην τυπογραφία και ισχύει μέχρι σήμερα στην ελληνική γλώσσα. Ονομάστηκε μαργαριτόπλεκτη γιατί τα γράμματα μπλέκονται μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο που θυμίζουν μαργαριτάρια σε περιδέραιο. Αν και είναι ένας τρόπος γραφής που σχεδόν επιβλήθηκε από τις συνθήκες αντιγραφής (αναλόγιο, εργαλεία γραφής, ανάγκη οικονομίας χώρου και χρόνου, επιρροές από τη λατινική), μοιάζει να υποβάλλει έναν μυστικό ρυθμό μέσα σε κάθε λέξη, έναν ρυθμό που πολύ συχνά σχετίζεται με το ίδιο το νόημα αυτής της λέξης. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο αντιγραφέας εξοικονομεί χρόνο (σηκώνει τη γραφίδα του κατά το λιγότερο δυνατόν, μάλιστα μερικές λέξεις γράφονται μονοκοντυλιά) και χώρο (με τα συμπλέγματα των γραμμάτων). Αλλωστε η περγαμηνή ήταν ακριβό υλικό, αργότερα το χαρτί δεν υπήρχε σε αφθονία όπως στις μέρες μας και ο όγκος των έργων που έπρεπε να αντιγραφούν ήταν τεράστιος. Πολλές φορές δε ο χρόνος παράδοσης στον παραγγελιοδόχο ήταν ασφυκτικός.